On 1 dec, 09:02, PassedOn <***@serenity-holding.com> wrote:
Dat is in de historie van de filosofie best wel een belangrijke vraag,
of motivatie gebleken.
Socrates vond het blijkbaar belangrijker dan het leven. Evenals
Epictetus, maar die noemt het dan een soort morele keuze om geen
belang te hechten aan de precieze vorm van dood, zolang als je de
morel keuze maar veilig gesteld hebt.
Voor Epictetus is het dan belangrijk geweest dat je wordt herinnerd
als iemand die morele keuzen maakte.
Je kunt je natuurlijk afvragen wat het belang is van de manier waarop
je herinnerd wordt. Misschien maakt het positief herinnerd worden het
makkelijker voor jouw nabestaanden en naasten. Misschien dat de wereld
er sowieso beter van wordt als men handelt naar een leven waarin de
herinnering positief is.
Maar wat is positief. Alle mensen, hoe ze ook zijn, hebben een soort
functie in de tijdsgeest. de één als zondebok, de ander als held. Of
het echt een morele keuze is om held te zijn en geen zondebok
betwijfel ik nog wel eens. In ieder geval zal in de beginfase van het
leven heel wat fout gedaan kunnen of zelfs moeten worden, voordat men
tot inzichten kan komen.
Het lijkt me edel als je kan bijdragen aan meer inzicht, maar of je
dat nu doet door dingen fout te doen, of juist door dingen goed te
doen, lijkt arbitrair.