Kaik, kaik, de himl so plouw
2013-10-10 10:18:28 UTC
Bosonen zijn deeltjes met een heeltallige spin. Het Higgs-boson is het enige
deeltje dat richtingsloos is en geen spin heeft, spin 0 dus.
Alle bekende deeltjes en hun onderlinge krachten (behalve zwaartekracht)
worden beschreven in het standaardmodel. Het bestaan van een deeltje, thans
Higgs-boson genoemd, werd daarin voorspeld. De Schot Peter Higgs, hoogleraar
mathematische fysica, schreef in 1964 aan één van z'n promovendi: "Ik heb
iets ontdekt dat totaal nutteloos is".
Pakweg zo'n veertig jaar later hoestten tachtig landen de miljarden op voor
de bouw van de Large Hadron Collider van CERN om de "totaal nutteloze
theorie' van Higgs te testen, en het bestaan van de Higgs-boson aan te
tonen. Dat laatste is inmiddels gebeurd.
"Ha die massa" las ik ergens met betrekking tot het Higgs-boson. Ontstaan
door symmetrie-breking in een tijdsbestek van 10 tot de macht -14 seconde na
de oerknal, dat door afkoeling het heelal met alles doordringende,
elektrozwakke Higgs-velden vulde. Samen ook wel de Higgs-oceaan genoemd.
Niet aantoonbaar, omdat deze geen enkel effect heeft op iets dat met
constante snelheid beweegt, en geen speciaal referentiepunt aangeeft.
Maar de Higgs-oceaan kan wel een wisselwerking hebben met deeltjes als
protonen, elektronen en neutronen. Deze ondervinden daardoor bij
versnellingen weerstanden. Alles, vanaf een armbeweging tot superkrachtige
raketten moeten het opnemen tegen de weerstand die ze overal in het heelal
van de Higgs-oceaan ondervinden.
Aangezien de gluonen die de quarks, waaruit protonen en neutronen zijn
opgebouwd, aan elkaar lijmen over zeer veel energie beschikken, vormen deze
krachten een aanzienlijk deel van de massa van deze deeltjes. (Energie is
massa). En het is de stroopachtige wrijvings/kracht/ van de uit
Higgs-bosonen bestaande Higgs-oceaan die voor de kracht van de gluonen (en
andere energiebronnen) zorgen, en derhalve massa geeft aan de elementaire en
de zwaardere, daaruit samengestelde deeltjes.
Men neemt aan dat mate van weerstand waarmee de Higgs-oceaan weerstand biedt
afhangt van het specifieke type deeltje. Vandaar dat de diverse fundamentele
deeltjes elk een andere massa hebben. Als een deeltje zich makkelijk zonder
veel wrijving door de Higgs-oceaan beweegt is er weinig of geen
wisselwerking en zal het deeltje weinig massa hebben.
Het foton, het energie-quantum, ondervindt geen enkele weerstand van de
Higgs-oceaan en heeft dan ook geen massa. De top-quark heeft daarentegen een
350.000 maal sterkere wisselwerking met de Higgs-oceaan dan het elektron, en
heeft derhalve een massa die 350.000 maal groter is.
deeltje dat richtingsloos is en geen spin heeft, spin 0 dus.
Alle bekende deeltjes en hun onderlinge krachten (behalve zwaartekracht)
worden beschreven in het standaardmodel. Het bestaan van een deeltje, thans
Higgs-boson genoemd, werd daarin voorspeld. De Schot Peter Higgs, hoogleraar
mathematische fysica, schreef in 1964 aan één van z'n promovendi: "Ik heb
iets ontdekt dat totaal nutteloos is".
Pakweg zo'n veertig jaar later hoestten tachtig landen de miljarden op voor
de bouw van de Large Hadron Collider van CERN om de "totaal nutteloze
theorie' van Higgs te testen, en het bestaan van de Higgs-boson aan te
tonen. Dat laatste is inmiddels gebeurd.
"Ha die massa" las ik ergens met betrekking tot het Higgs-boson. Ontstaan
door symmetrie-breking in een tijdsbestek van 10 tot de macht -14 seconde na
de oerknal, dat door afkoeling het heelal met alles doordringende,
elektrozwakke Higgs-velden vulde. Samen ook wel de Higgs-oceaan genoemd.
Niet aantoonbaar, omdat deze geen enkel effect heeft op iets dat met
constante snelheid beweegt, en geen speciaal referentiepunt aangeeft.
Maar de Higgs-oceaan kan wel een wisselwerking hebben met deeltjes als
protonen, elektronen en neutronen. Deze ondervinden daardoor bij
versnellingen weerstanden. Alles, vanaf een armbeweging tot superkrachtige
raketten moeten het opnemen tegen de weerstand die ze overal in het heelal
van de Higgs-oceaan ondervinden.
Aangezien de gluonen die de quarks, waaruit protonen en neutronen zijn
opgebouwd, aan elkaar lijmen over zeer veel energie beschikken, vormen deze
krachten een aanzienlijk deel van de massa van deze deeltjes. (Energie is
massa). En het is de stroopachtige wrijvings/kracht/ van de uit
Higgs-bosonen bestaande Higgs-oceaan die voor de kracht van de gluonen (en
andere energiebronnen) zorgen, en derhalve massa geeft aan de elementaire en
de zwaardere, daaruit samengestelde deeltjes.
Men neemt aan dat mate van weerstand waarmee de Higgs-oceaan weerstand biedt
afhangt van het specifieke type deeltje. Vandaar dat de diverse fundamentele
deeltjes elk een andere massa hebben. Als een deeltje zich makkelijk zonder
veel wrijving door de Higgs-oceaan beweegt is er weinig of geen
wisselwerking en zal het deeltje weinig massa hebben.
Het foton, het energie-quantum, ondervindt geen enkele weerstand van de
Higgs-oceaan en heeft dan ook geen massa. De top-quark heeft daarentegen een
350.000 maal sterkere wisselwerking met de Higgs-oceaan dan het elektron, en
heeft derhalve een massa die 350.000 maal groter is.
--
Kaik, kaik, de himl so plouw
naut gin rege... altaid son...
Kaik, kaik, de himl so plouw
naut gin rege... altaid son...