Post by Arjen MeijerPost by Wim Hamhuisis filosofie het spreken om het spreken of is het een in kernpunten vastgezette wijsheid? Of blabla. Dat kan natuurlijk ook. Bla bla. Hahahaha....
Een citaat uit "De regels voor abstracties". Commentaar is welkom.
Abstracties zijn hieronder vereenvoudigingen van de werkelijkheid.
In de filosofische literatuur bestaan verschillende manieren om naar abstracties te kijken. Filosofen gebruiken termen zoals de epistemologische kijkwijze (kennisleer met logica), de ontologische invalshoek (eigenschappen van categorieën), de methodologische zienswijze (procedure en werkwijzen om kennis te verkrijgen) en een combinatie van alle drie. Ze beschrijven vervolgens de complicaties van elk gezichtspunt. Bovendien bespreken ze de fouten die personen maken bij het toepassen van abstractie zoals het wijzigen van de betekenis van een begrip of het vergelijken van verschillende eenheden, bijvoorbeeld de hoogte van de berg met de snelheid van een slak.
In dit betoog draai ik de kijkrichting een kwartslag. Ik ga niet uit van de logische wijze waarop we kennis opdoen over de eigenschappen van objecten. Centraal staat in mijn redenatie het doel of nut, de besturingswijze en vervolgens de eigenschappen of regels van een correcte abstractie. Deze draaiing is gebaseerd op het inzicht dat alle kennis een vereenvoudigde weergave is van de werkelijkheid en alleen nut heeft als het een doel dient. Anders hangt de discussie in de lucht. Dan blijft de filosofische discussie zweverig.
Het verschil tussen een stoel, een daadwerkelijk bestaand object, en een verlicht denkbeeld, een verheven gedachte in een metafysische wereld, is op abstract niveau de waarneembaarheid. Beide zijn denkpatronen die voortvloeien uit de denkvermogens die een mens heeft. Het enige onderscheid is dat de stoel ook door anderen direct is waar te nemen. Gedachten zijn niet direct waarneembaar en zijn daarmee niet direct objectief te maken. Gedachten vergen een taal om de ideeën over te brengen aan anderen. De taal is weer een abstractie waardoor een abstractiestapeling ontstaat. Dit leidt tot een veelheid aan complicaties die uitgebreid aan de orde komen in de filosofie, maar waarvoor een oplossing ontbreekt.
Door uit te gaan van een doel zijn regels af te leiden waaraan een abstractie moet voldoen. Ook voor gedachten in een metafysische wereld.
Hallo Arjen,
Doelen zijn toch op zich ook abstracties? Of heb je een soort concrete
basisdoelen zoals overleven, voortplanten e.d. (evt. hierarchy of
needs). Als je de hierarchy of needs van Maslow bekijkt en een
invulling probeert te geven aan de hoogste behoeften (als behoeften
vervullen het doel is) dan zijn hier heel veel uiteenlopende
mogelijkheden voor. Denk ook aan het taalspelbegrip van Wittgenstein,
waarbij niet de inhoud van de boodschap van belang is, maar slechts de
spelregels. En die spelregels bepaalt uiteindelijk ieder voor zich. Of
althans je hebt bepaalde aangeboren spelregels waar variatie op
mogelijk is.